مجله «عکاسی مستند» می‌خواهد نگاه تازه‌ای به حوزه عکاسی اضافه کند.
مدیرمسئول مجله عکاسی مستند هدف انتشار مجله را افزودن نگاه‌های جدیدتر به حوزه عکاسی دانست و گفت: می‌خواهیم از دایره محدودی که شکل گرفته بیرون بیاییم و مجموعه‌هایی را نشان بدهیم که جوانان تازه کار، آن هم به تازگی گرفته‌اند.
به گزارش مجله هنر به نقل از ایرنا، در روزهای پایانی فصل پاییز، اولین شماره ماهنامه تخصصی عکاسی مستند، در دسترس مخاطبان قرار گرفت،
این نشریه به مدیر مسئولی امیر نریمانی و سردبیری سحرناز امامی با مقدمه‌ای از ناصر فکوهی، استاد انسان شناسی دانشگاه تهران با عنوان «عکس و پژوهش اجتماعی» به چاپ رسیده است.
امیر نریمانی، در پاسخ به این سوال که در این شرایط چگونه به فکر انتشار یک نشریه درباره عکاسی مستند افتاده است، گفت: من سالهاست که کار رسانه می کنم، رشته دانشگاهی ام بوده و در واقع حوزه کاری ام هم به عنوان دانشجو، کارآموز و خبرنگار و عکاس، در حوزه رسانه بوده است و با این فضا غریبه نیستم. این دومین تجربه من به عنوان مدیرمسئول و صاحب رسانه است و قبلا نشریه ای در حوزه فرهنگ و هنر داشتیم و بنا به دلایلی تصمیم گرفتیم کار تخصصی تری انجام بدهیم.
وی با اشاره به مشکلات کار چاپی اضافه کرد: اوضاع چاپ و نشریات کاغذی، مناسب نیست و کتاب چاپی خیلی کم شده است ولی من احساس می کنم اگر تخصصی تر باشیم و برنامه ریزی داشته باشیم، می توانیم با شمارگان کمتر نسبت به آنچه در نظر داریم، به هدف‌مان از انتشار مجله برسیم و برای آن تلاش می کنیم. نشریات هر چه تخصصی تر باشند، فروش و بازار ارائه خود را دارند، چون جامعه هدف آن مشخص است، اگر مجله با جامعه هدف مشخص منتشر شود، با صبر و حوصله می توان به هدف رسید.
نریمانی در پاسخ به این سوال که روند شکل گیری مجله و معرفی آن چقدر طول کشید؟ گفت: من در حوزه عکاسی فعالیت دارم و عکاسان من را می شناسند، معرفی کار ما بیشتر در فضای مجازی بوده است و بزرگان عکاسی لطف کردند و برای شماره یک، کار ما را دیدند و واکنش های خوبی نشان دادند، موضوع مهمی است. امکان بیش از این در این دوران وجود ندارد که بخواهند پای کار بیایند. من با توجه به تجربه‌های گذشته تصمیم گرفتم همه چیز را به صورت آنلاین اداره کنم و به جز شرایط چاپ، همه کارها در فضای مجازی انجام شد. مجله هم به صورت چاپی و آنلاین منتشر شده است. مدیرمسئول مجله عکاسی مستند، اضافه کرد: تحریریه ما آنلاین است و همکاران ما از سراسر ایران و حتی از کشورهای خارجی هستند، ما نویسنده ای از اسپانیا داشته ایم و سعی می کنم با تغییر رویکردهایی که تحریریه کلاسیک داشته است، دسترسی به همکارانم بیشتر شود بدون این که در جغرافیای مشخصی مجبور به حضور باشند. مقدمه مجله را دکتر فکوهی نوشته اند که اکنون ساکن فرانسه هستند.
وی در خصوص بازخوردهایی که از انتشار این مجله گرفته است، گفت: من تنها با انتشار جلد مجله توانستم اشتراک بگیرم، ما از بچه های تازه کار که می دانستند که در حوزه عکاسی مستند، مجله ای نداریم هم واکنش های خوبی دریافت کرده ایم. یکی از برنامه‌های ما انتشار مجموعه هایی است که جوانان تازه کار، آن هم به تازگی گرفته اند، برای انتقال تجربه به سراغ نسل های قبلی، پیشکسوت‌ها و افراد باتجربه خواهیم رفت اما افراد پرکار و مستعدی هستند که در ایران یا خارج از ایران، کارهای متفاوتی انجام داده اند و جامعه هدف ما هم همین افراد هستند.
نریمانی، با اشاره به تجربه دبیری جشنواره عکس مطبوعاتی ایران، اظهار داشت: در این جشنواره عکس هایی به دست ما رسید که متعجب شدم چگونه یک جوان می تواند به چنین درکی برسد و متوجه شدیم این بچه ها دسترسی برای انتشار آثار خود ندارند و تنها اگر جشنواره ای باشد می توانند کار خود را معرفی کنند، اگر نباشد تنها تولید می کنند و چون در تهران نیستند و گالری های متفاوتی در دسترس ندارند که نمایشگاه بگذارند، کارشان دیده نمی شود. من به دنبال ساخت فضایی هستم که نگاه های جدیدتری را به حوزه عکاسی به ویژه عکاسی مستند اضافه کند و از آن دایره محدود که شکل گرفته و افراد محدودی دیده می شوند و کارشان مورد توجه قرار می گیرد، بیرون بیاییم و در حد توان خودمان و با آگاهی به این که زمان لازم داریم که بتوانیم کارمان را نشان بدهیم، به دنبال نسل جوانی هستیم که به آنها فضای جدیدتری بدهیم، با آنها گفت و گو کنیم که بدانیم در ذهن آنها چه می گذرد و چه دغدغه ای دارند. عکاسانی که بیش از ۵ سال است کار می کند اما هیچ کجا منتشر نشده اند. من مجموعه هایی دیدم که با ۱۲ عکس داستانی را روایت می کند که هرگز به آن توجه نکرده ایم.
وی اظهار داشت: ما در همین مدت هم بازخوردهای خوبی گرفته ایم، در عکاسی مستند، موضوع عکس زیبا نیست، موضوع دغدغه ای است که عکس انتقال می دهد و مفاهیمی که عرضه می شود. به نظر من اگر وضعیتی مثل کرونا ایجاد نشود، می توانیم از انتشار این مجله به نتیجه برسیم.
می‌خواهیم عکس به خانه مردم برود
نریمانی درباره انتشار مجله گفت: نسخه چاپی هفته گذشته به دست مشترکان رسیده است. من تجربه خوبی برای فروش مجله روی دکه نداشته ام، وقتی قرار بوده است نشریه ای روز پنجم هر ماه توزیع شود اما اگر روز بیستم هم می رفتیم، نمی توانستیم آن را پیدا کنیم. این نشریه در کیوسک ارایه نمی شود، چون هم تلفات زیادی خواهد داشت و هم به خوبی توزیع نمی شود. ما یک گروه مشترک داریم و از سوی دیگر در سایت‌های فروش آنلاین نشریات و فضای مجازی برای فروش مجله استفاده کرده ایم. کتابفروشی‌ها و گالری‌هایی که به کار ما ارتباط دارند هم یکی از جاهایی هستند که مجله را با بسته‌بندی ویژه‌ای در آن مکان ها عرضه خواهیم کرد.
هدف اصلی ما این است که عکس به خانه مردم برود و به جای فضای مجازی، ملموس و ماندگار باشد، شاید عکسی که روی گوشی باشد را در ماه یک بار ببینیم اما وقتی چاپ می شود، شما گاهی آن را ورق می زنید. هدف عکاسی مستند، انتقال مفهوم است، ایجاد یک باور جدید یا از بین بردن یک باور دیگر، از کارهای آن به شمار می رود که دیده شدن آن را مهم تر می کند. من و گروهی که داریم، ترجیح می دهیم که مجله ما به خانه ها برود، نمی خواهیم کاری دکوراتیو درست کنیم، می خواهیم تاثیرگذار باشیم.
اولین شماره ماهنامه تخصصی عکاسی مستند، با گفتگویی با کامران عدل، از عکاسان پیشکسوت مستند و معماری ایران، مجموعه عکس‌هایی با موضوع قرنطینه با عنوان «بچه‌های مریم» از مریم رحمانیان، «مهاجرت» از سلمان سام دلیری، ترک اعتیاد به روش طالبان از «فلیپ دانا» و افغانستان از نگاه «دبلیو بلو» و یادداشتی با عنوان «چرا عکاسی مستند مهم است» از مهگان فرهنگ، کارشناس فرهنگ و رسانه جهت مطالعه علاقمند به مقوله عکاسی مستند فراهم شده است.
این شماره از نشریه در استودیو «مان» با طراحی لوگوی فرناز صدیقی و طراحی یونیفرم علی شمس آماده و منتشر شده است.
