با وجود تکنولوژی های جدید و کارخانه های متعدد نساجی، در برخی نقاط کشور همچنان نخ های پشمی برای فرش های دستباف را کارگاه های رنگرزی سنتی یا بویاخانا رنگ می کنند.
رنگرزی سنتی به رنگرزی اطلاق می شود که در آن بدون دخالت عوامل صنعتی و مواد شیمیایی بصورت جوشانیدن کلاف های پشمی، نخی و یا ابریشمی با دسته ای از گیاهان دارای رنگینه با ثبات انجام می گیرد.
تبریز از قدیم الایام مرکز فرش دستباف بوده است و به این دلیل مشاغل مرتبط با فرش نیز از رونق بسیاری برخوردار است. رنگرزی نیز یکی از مشاغل سنتی مرتبط با قالی بافی است.
در همین کارگاه ها مردانی با موی سپید میان گرما و بخار دیگ های بزرگ جوشان با علاقه مشغول کار هستند.
آن ها کودکی، جوانی، میانسالی و تمام عمر خود را در کنار پدرانشان در رنگرزی سپری کرده اند تا سیاهی رنگ موی خود را در کاری سپید کنند که قدمت ۲۰۰ ساله در خانواده شان دارد.
در گذشته کارگاه های رنگرزی سنتی بسیاری در تبریز فعال بوده که به دلیل صنعتی شدن رنگرزی بسیاری از آن ها تعطیل شده اند و اکنون تعداد انگشت شماری از این کارگاه ها مشغول به فعالیت هستند.
