استاد امین تارخ، هنرمند برجسته عرصه تئاتر و سینما، پس از چند روز بستری بودن در بیمارستان، به علت سکته قبلی، روز دوم مهرماه، از دنیا رفت.
به گزارش مجله هنر، در روز ۲۸ شهریور ۱۴۰۱، خبر بستری شدن امین تارخ بازیگر مؤلف، جریان‌ساز و بازیگرپرور عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون ایران، به دلیل عارضه قلبی در بیمارستان، موجی از نگرانی و ناراحتی را میان دوستداران این بازیگر و علاقمندان به عرصه هنرهای نمایشی کشورمان به همراه داشت.
صبح روز شنبه، دوم مهرماه، خبر درگذشت ناباورانه وی منتشر شد. دلیل درگذشت او عارضه ایست قلبی بود. اتفاقی که همه دوستداران این بازیگر و علاقه‌مندان به حوزه هنرهای نمایشی کشور در تمامی عرصه‌های تئاتر، سینما و تلویزیون را اندوهناک کرد.
زنده‌یاد استاد امین تارخ، ۲۰ مرداد ۱۳۳۲، در شیراز متولد شد. او در سال ۱۳۵۶، از دانشکده هنرهای نمایشی دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل و تحصیلات تکمیلی خود را در سال ۱۳۶۳، با کسب مدرک فوق لیسانس، در رشته مدیریت فرهنگی به پایان برد.
این هنرمند پیشکسوت، به عنوان هنرپیشه و عضو هیات داوری در جشنواره‌های ملی مختلف و نیز به عنوان عضو هیات مدیره خانه سینما، حضوری فعال داشت. وی همچنین سابقه حضور در جشنواره‌های مسکو، ژاپن و آلمان را عنوان میهمان، در کارنامه هنری خود داشت.
نقش‌آفرینی او در آثار سینمایی: مرگ یزدگرد، پرنده کوچک خوشبختی، دلشدگان، سارا و پابرهنه در بهشت و نیز سریال‌های تلویزیونی: سربداران، بوعلی سینا، معصومیت از دست رفته، اغما و جراحت، او را به یکی از هنرمندان محبوب علاقه‌مندان به هنر هفتم تبدیل کرد.
وی سال ۱۳۷۳، اولین مدرسه بازیگری را به نام: کارگاه آزاد بازیگری، در تهران تأسیس کرد که یکی از نخستین مؤسسات آموزش بازیگری سینما در ایران محسوب می‌شود. حبیب رضایی، مهتاب کرامتی، ترانه علیدوستی، پوریا پورسرخ، بیتا بادران، غزل صارمی، شهرام قائدی و شبنم مقدمی، از جمله هنرمندان فارغ التحصیل از این کارگاه بازیگری هستند که توسط او به عرصه سینما و تلویزیون معرفی شده‌اند.
زنده‌یاد تارخ، همواره در ابتدای کلاس‌هایش، تک‌تک هنرجویان را خطاب قرار می‌داد و می‌گفت: اگر برای کسب نام، شهرت و ثروت به هنر بازیگری روی آورده‌اید از همین دری که آمدید خارج شوید. جسم انسان فانی است و در این تردیدی نیست؛ اما هنر و هنرمند می‌تواند در ابدی کردن نام، یاد و تفکر هر انسانی از خود هنرمند تا کسانی که آثارش بر آنها تأثیر می‌گذارد نقشی بالا داشته باشد. این بالاترین رسالت هر بازیگر در تمام جهان است. اگر چیزی غیر از این است مسیر را اشتباه آمدید اما اگر هدفتان این است پیش‌از آموزش بازیگری باید انسانیت، اخلاق و و معرفت را بیاموزید.
استاد امین تارخ، بازیگری مؤلف بود؛ چرا که به‌جای دویدن به‌دنبال کارگردانان، کارگردانان صاحب سبک و جریان‌ساز سینما و تلویزیون ایران مانند: بهرام بیضایی؛شادروان علی حاتمی؛ رسول صدرعاملی؛ محمدعلی نجفی؛ داوود میرباقری؛ مسعود کیمیایی و… صاحب عنوان، به دنبال او بودند.
استاد امین تارخ، بازیگری مؤلف بود؛ چراکه حتی در دوره مُد شدن رَسمِ پُرکاری و درآمدها و دستمزدهای نجومی بازیگران، تنها و تنها به ایفای نقش کاراکترهایی تعهد داشت و دل می‌بست که بتواند پاسخ‌گوی آموزه‌های خود به هنرجویانش و احترام به مخاطبانش باشد. یعنی انتخاب نقش‌هایی که در همذات‌پنداری و تأثیرگذاری بر مخاطب، بالاترین سهم را داشته باشند.
علی حاتمی، که خود از نام‌آورترین و گزیده‌کارترین کارگردانان سینمای ایران شناخته می‌شود، در تولید دو اثر سینمایی ماندگار که از آنها به‌عنوان آثار درخشان تاریخ سینمای ایران، یعنی فیلم‌های:مادر (۱۳۶۸) و دلشدگان(۱۳۷۰)، درباره انتخاب شخصیت‌های فیلم‌نامه‌اش این‌گونه گفته است: هیچ‌کس به‌جز امین تارخ نمی‌توانست شیدایی جلال الدین،در فیلم مادر و شوریدگی و دلباختگی طاهر، خواننده گروه موسیقی فیلم دلشدگان را ایفا کند. پیش‌از آغاز نگارش فیلم‌نامه این دو اثر، تمامی خصوصیت‌های شخصیت‌ها را که از صفات بارز در هنر بازیگری امین تارخ بود را انتخاب کردم و این دو کاراکتر را برای او به رشته تحریر درآوردم.
زنده‌یاد امین تارخ، در پانزدهمین جشنواره فیلم فجر، برای بازی در فیلم سینمایی ماه و خورشید، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از آن خود کرد و در دوره بیست‌وچهارم این جشنواره، برای بازی در فیلم سینمایی پرونده‌های هاوانا، نامزد دریافت جایزه شد. او برای نقش‌آفرینی در سریال به یاد ماندنی معصومیت از دست رفته، برنده تندیس شبکه سوم سیما، تندیس حافظ و تندیس جشنواره عاشورائیان شد و در سال ۱۳۸۷، لوح افتخار هنرمند ملی را دریافت کرد.
هیات تحریریه مجله هنر، درگذشت استاد امین تارخ، هنرمند ارجمند عرصه بازیگری تئاتر، سینما و تلویزیون را به خانواده ایشان و عموم دوستداران فرهنگ و هنر ایران تسلیت می گوید.
