استاد جمشید عندلیبی، نوازنده پبشکسوت ساز نی، ۱۵ اسفندماه، در ۶۶ سالگی، بر اثر ایست قلبی درگذشت.
وی از جمله نوازندگان شناخته شده بود که نواختن ساز نی را ابتدا بدون استاد فرا گرفت و سپس با حضور در دانشگاه تهران و آشنایی با حسین عمومی، به ادامه فراگیری تکنیک‌های این ساز پرداخت.
او ردیف موسیقی ایرانی را نزد هنرمندانی همچون نصرالله ناصح پور، نورعلی برومند و محمدرضا لطفی آموخت و در سال ۱۳۶۰ بود که برای تکمیل تکنیک‌های پیشرفته نوازندگی نی، به نزد حسن کسایی، در اصفهان رفت.
این هنرمند موسیقی ایرانی، در طول زندگی خود، علاوه بر تولید چندین اثر موسیقایی، در پروژه‌هایی مانند «بیداد»، «نوا»، «دستان»، «دود عود»، «آسمان عشق»، «یاد ایام»، «رسوای دل»، «پیام نسیم»، «دل مجنون»، «سروچمان» همکاری داشته است.
او علاوه بر نوازندگی، در آهنگ‌سازی هم فعال بود و آلبوم‌های «میهمان تو»، «پاییز نیزار» و «مونس جان» از فعالیت‌های او در زمینه آهنگ‌سازی است.
زنده‌یاد عندلیبی، قطعات ابوالحسن صبا را با نی و به صورت ردیف آموزشی تنظیم و نواخته است. این در حالی است که تک نوازی نی، در پروژه ماندگار «نی نوا»، اثر استاد حسین علیزاده هم بر عهده مرحوم عندلیبی بود که بسیاری از مخاطبان موسیقی، این هنرمند را با چنین اثر معتبری می‌شناسند.
موسیقی «نی نوا»، از جمله ملودی‌های معتبر و ارزشمند تاریخ موسیقی ایران زمین است که به واسطه حضور هنرمندانی چون حسین علیزاده، با خلاقیت و استادی منحصر به فرد و جمشید عندلیبی، با تک نوازی سحرانگیزی که در حوزه نی نوازی انجام داده و همچنین جمعی دیگر از نوازندگان شاخص موسیقی کشورمان، توانست جایگاه رفیعی میان مخاطبان پیدا کند.
به گفته علیزاده، در زمان ساخت این قطعه، به دلیل جنگی که در آن دوره بین ایران و عراق وجود داشت و مبهم بودن نتیجهٔ جنگ، همراه با نوشتن نت‌ها اشک می‌ریخته: «من همیشه نتایج این جنگ را می‌دیدم و همه چیز را در هاله‌ای می‌دیدم که مثلاً نتیجه جنگ چیست؟» او همچنین می‌گوید در آن زمان به او پیشنهاد شد کارهایی برای جنگ بسازد اما آن پیشنهادها را رد کرده است. او بر این باور است که در آن دوره، خیلی‌ها مسائل هیجان‌برانگیز جنگ را دیدند؛ اما او جنایت دشمن را می‌دید و نی‌نوا را مربوط به حس و حال آن زمان می‌داند.
علیزاده، با اینکه از همهٔ این ایده‌ها استفاده کرده، بر این باور است که نی‌نوا برای او مانند یک یادداشت روزانه بود. از دید او، در سال ۱۳۶۲ در ایران، همه چیز شکل خاصی داشت و به خصوص جنگ هم در جریان بود و یک حس غیرقابل تعریفی می‌داند که موجب شد نوشتن این کار خیلی روان و راحت پیش برود.
این آلبوم، به همراه آلبوم دیگری از علیزاده به نام آوای مهر که در سال ۱۳۷۰ منشتر شده بود، مجدداً در قالب لوح فشرده هم منتشر شد. نی‌نوا توسط ارکسترهایی ایرانی و غیرایرانی همچون ارکستر رودکی، ارکستر سمفونیک اوکراین و یک ارکستر فرانسوی، به صورت زنده اجرا شده است.
