● محل تـولد: تهـران
● درگـذشت: ۳ آبان ۱۳۸۴ در تهران
● وب سایت: www.momayez.ir

زندگی‌نامه، آثـار و سوابق هنری
وی را پدر هنر گرافیک معاصر ایران می‌نامند. او در خانواده‌ای هنردوست، متولد شد و در دوران کودکی، استعداد و علاقهٔ ویژه‌ای به نقاشی و طراحی، نشان داد. دوران متوسطه برای کمک به خرج تحصیل خود، برای مغازه‌ها تابلونویسی می‌کرد در آن دوران بود که به خاطر علاقه خانوادگی به مصدق وارد جریانات سیاسی شد که نتیجه آن، انتشار چند کاریکاتور در روزنامهٔ شاهد بود. در سال‌های آخر دبیرستان مرتضی گاهی به کتابخانهٔ وابستگی فرهنگی سفارت لهستان سر می‌زد و در آنجا بود که برای اوّلین بار با مجلّه‌های پولند و گرافیک لهستان آشنا شد. استاد ممیز، سال ۱۳۳۵ او وارد دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشتهٔ نقاشی شد و در آنجا زیر نظر علی‌محمد حیدریان که از شاگردان کمال‌الملک بود آموزش دید. در همان دانشگاه بود که با سهراب سپهری، پرویز کلانتری، ژازه طباطبائی، چنگیز شهوق و … آشنا شد. او در سال ۱۳۴۴ از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و ۳ سال بعد گواهینامه طراحی غرفه و ویترین و معماری خود را از مدرسه عالی هنرهای تزیینی پاریس دریافت کرد. در همان جا بود که با فیروزه صابری آشنا شد و در سال‌های بعد با او ازدواج کرد. زندگی مشترک آن‌ها تا سال ۱۳۷۵ که سرطان فیروزه آن را پایان داد ادامه داشت. دوره اخذ لیسانس ممیز ۱۱ سال به طول انجامید و وی در این دوره به کارهای مختلفی از جمله کار در آتلیه گرافیکی مشغول بود. زنده‌یاد استاد ممیز، در سال ۱۳۴۸ پیشنهاد ایجاد رشته گرافیک را به دانشکده هنرهای زیبا ارایه داد. بنیان‌گذاری این رشته برای دانشجویان هنر، باعث شد تا سیستم ناقص گرافیک جان بگیرد و تلاشی را آغاز کند. تا این سال ممیز به‌ غیر از طراحی گرافیک برای کتاب‌ها و پوسترها، کوشش خود را تحت عنوان مدیر هنری در مجلاتی چون ایران آباد، کتاب هفته، کیهان هفته، فرهنگ، کاوش، نگین آغاز کرد. آثار ممیز در این دوره در کتاب هفته، به چنان پرکاری و دوره خلاقی بدل شد که نام او را به عنوان گرافیستی مولف و کم نظیر بر سر زبان‌ها نشاند. همچنین ادامه کار وی در نشریات فرهنگ و نگین، راه را برای ورود گرافیست‌های جوان دهه ۴۰ مانند فرشید مثقالی باز کرد. آثار روی جلد ممیز برای نشریه کتاب هفته نمونه‌هایی از چاپ سیلک و لیتوگرافی موفق و خلاقانه‌ای است، که ارزش‌های گرافیکی بسیار مفیدی را با خود به همراه دارد. وی در همان سال‌ها یکی از مهم‌ترین آثار مدرن تاریخ معاصر را با طراحی چاقوهای واژگون شکل داد. اثر چاقوهای او اجتماعی‌ترین اثری است که از دهه ۴۰ به بعد پدید آمده‌ است.

ورود به آتلیهٔ محمد بهرامی، در سال ۱۳۳۷ موجب شروع فعّالیت حرفه‌ای او شد. در این آتلیه بود که اوّلین سفارش پاکت سیگار، جلد کتاب و اولین نشانهٔ خود را طراحی کرد. در این آتلیه با پرویز کلانتری، سیروس امامی، آیدین آغداشلو و محمد احصایی همکار بود و همکاری آنها تا سال ۱۳۴۱ که او آتلیه بهرامی را ترک کرد ادامه داشت. بعد از آن در بخش تبلیغات خارجی کانون آگهی زیبا فعّالیت خود را ادامه داد و در همان ساختمان کانون آگهی زیبا با احمد شاملو آشنا شده و دعوت او را برای همکاری در کتاب هفته پذیرفت و آنجا در سِمَتِ تصویرگر و گرافیست مشغول شد. بعد از آن با نشریاتی چون کتاب ماه، اتاق صنایع و معادن، فرهنگ، اطلاعات سال و مجله کاوش نیز همکاری می‌کند. سال ۱۳۴۷ پس از بازگشت از فرانسه در دانشکده هنرهای زیبا مشغول به کار شده و درسال ۱۳۴۹ رشتهٔ گرافیک را بنیاد می‌نهد. در همان سال همراهِ علی اصغر معصومی و فرشید مثقالی آتلیه ۴۲ را تأسیس کردند. ممیز در دههٔ ۱۳۵۰ بیشتر وقت خود را صرف گرافیک فرهنگی کرده بود؛ برای تئاتر، فیلم و جشنواره به طراحی پوستر پرداخت و در همان سال‌ها نیز همچنان به نقاشی می‌پرداخت که نتیجهٔ آن نمایشگاه‌های آبی، گنج و گستره ۱ و ۲ شد. سال ۱۳۵۵ مرتضی ممیز و چندی از همکاران او سندیکای گرافیست‌های ایران را تأسیس کردند و بعد از آن به برپایی نمایشگاه ۵۰ سال گرافیک ایران پرداخت و همین دوره در نمایشگاه واش آرت شرکت کرد و چاقوهای خود را آویخت و در این سفر مقدّمات عضویت AGI را فراهم می‌کند. نقاشی‌هایی برای کتاب حقیقت و مرد دانا از بهرام بیضایی کشید. در سال ۵۷ نیز همراه با شاگردانش پوسترهایی برای انقلاب طراحی کرد.

در سال‌های نخست پیروزی انقلاب اسلامی، امکان تشکیل سندیکا و انجمن گرافیست‌های ایران برای او مقدور نبود ولی با این حال او گردهمایی‌های گرافیست ها را در آتلیه و کافه‌ها تشکیل داد که در پی آن اولین تعرفهٔ قیمت خدمات گرافیت بعد از انقلاب پدید آمد. اوایل انقلاب بود که در پی اخراج اساتید دانشگاه به دلایل سیاسی او را نیز زیر فشار قرار دادند اما ممیز کوتاه نیامد و زیر بار تهمت‌های سیاسی نرفت و همچنان مشغول به تدریس در آن دانشگاه شد. در سال ۱۳۶۵ با پیشنهاد به علی اصغر محتاج اوّلین بیینال طرّاحان گرافیک را راه‌اندازی می‌کند، او با حمایت و سعی خود اوّلین دوسالانه‌ گرافیک را برگزار می‌کند.

دوره‌ای که ممیز به مدیریت گروه ارتباط تصویری عکاسی دانشگاه تهران انتخاب شد، از طرّاحان جوان و کاربلد آن دوران همچون بیژن صیفوری، رضا عابدینی، ساعد مشکی، مجید عباسی، فرزاد ادیبی و علی‌رضا مصطفی‌زاده دعوت به همکاری کرد و به ریاست شورای سردبیری مجلهٔ نشان انتخاب شد. از دیگر اقدامات او پیشنهاد عضویت قباد شیوا، ابراهیم حقیقی، رضا عابدینی و ساعد مشکی به AGI بود. ممیز در سالهای پایانی عمر خویش با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد و از ۲۳ آبان‌ماه ۱۳۸۴ برای تازه‌ترین دور شیمی‌درمانی، در بیمارستان آبان تهران بستری شده بود که چند روز بعد حالش رو به وخامت نهاد و سرانجام در ۶۹ سالگی روز شنبه پنجم آذر ماه ۱۳۸۴ برابر ۲۶ نوامبر ۲۰۰۵ درگذشت. پیکر مرتضی ممیز، هفتم آذرماه، تشییع و در باغبان‌کلا واقع در کُردان کرج، به خاک سپرده شد.

او در زمینه طراحی پوستر، نشان، تصویرسازی، صفحه‌آرایی و طراحی جلد کتاب و مجلات آثار ماندگاری بجا گذاشته است. طراحی نشان‌واره (لوگو) یکی از تخصص‌های گرافیکی محسوب می‌شود. امروزه داشتن نشان‌واره برای هر مؤسسه و سازمان از نخستین الزامات و اصول معرفی و تبلیغ است. مرتضی ممیز که خود طراح و بنیان‌گذار رشتهٔ گرافیک در ایران است، نشان‌ واره‌های بسیاری را برای سازمان‌ها، شرکت‌ها، و موسسات طراحی کرد که هر یک از آن‌ها از معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نشان‌واره‌ها در ایران به شمار می‌روند.

مرتضی ممیز در طول نیم قرن فعالیت هنری خود در ایران و عرصه هنر بین‌المللی، در احیا و ابداع هنر گرافیک در ایران و پیش‌برد و گسترش فرهنگ ملی و سنت‌های هنری نقش بارزی داشت و به این سبب او را پدر هنر گرافیک ایران می‌نامند. وی در آذرماه سال ۱۳۸۳ به‌ عنوان استاد برجسته فرهنگستان هنر، در مراسمی، از سوی سیدمحمد خاتمی رییس جمهوری وقت تجلیل شد. ممیز در سال‌های ۱۳۵۰ تا ۵۲ طراحی و کارگردانی سه فیلم انیمیشن برای جشنواره فیلم‌های کودکان کانون پرورش فکری تهران را در پرونده کاری خود داشته است. وی در طول فعالیت‌های هنری خود بیش از ۱۰ نمایشگاه اختصاصی از ۱۳۳۹ تا ۱۳۷۷ در تهران و ۲ نمایشگاه اختصاصی در آلمان و بیش از ۷۴ نمایشگاه گروهی در ایران، آلمان، فرانسه، آمریکا، بلژیک، فنلاند و یوگسلاوی برپا کرد و طراحی گرافیکی و تهیه پوستر برای صدها جلد کتاب و نشریات مختلف توسط او انجام گرفت.

در سال ۱۳۷۵ و در آستانه ۶۰ سالگی؛ دوستان وی در نگارخانه لاله تهران به پاس ۴۰ سال کار حرفه‌ای، نمایشگاهی از تصویرسازی‌های او را در معرض دید عموم قرار دادند.

نشان‌واره‌ها و لوگـوها
۱۳۳۷ – سازمان چای کشور
قدیمی‌ترین طرحی که مرتضی ممیز به عنوان لوگو برای یک سازمان طراحی کرد، لوگوی سازمان چای کشور است. این نشان‌واره که در ۱۳۳۷ با الهام گرفتن از طرح ساده برگ چای طراحی شده است، یکی از ساده‌ترین، زیباترین، و در عین حال ماندگارترین لوگوهای طراحی‌شده مرتضی ممیز است.

۱۳۵۳ – انجمن حسابداران خبره ایران
نشان‌واره انجمن حسابداران خبره ایران یکی از شاهکارهای مرتضی ممیز است. وی دربارهٔ طراحی این نشان‌واره گفت: نشانه انجمن حسابداران خبره ایران، اولین کاری بود که به شیوه مونوگرام ساختم، زیرا طرح برای موضوع حسابداران کاری مشکل بود و هر نقشی که می‌ساختم ممکن بود مورد تفسیر و خیال‌پردازی‌های گوناگون قرار گیرد. این بود که پس از مدتی طراحی و مطالعه ملاحظه کردم حروف اول کلمات عنوان انجمن از حروفی تشکیل شده است که به خوبی می‌تواند ریتم جالبی را به وجود آورد و این نشانه به وجود آمد.

۱۳۵۵ – موزه رضا عباسی
وی دربارهٔ طراحی این لوگو گفته است: برای طراحی نشانه موزهٔ رضا عباسی فرصت مغتنمی برایم پیش آمد، زیرا این نقاش جد بزرگ خانوادهٔ من است؛ این بود که مشتاقانه دست به کار شدم و کنار دست محمد احصایی نشستم و از صبوری او استفاده کردم و دایم پیچ و خم‌ها را به قلم و دست او دادم تا ترکیب نوشته به دست آمد و بعد در آتلیه‌ام مفصل روی ترکیب‌بندی‌ها کار کردم. آیدین آغداشلو هم روی گل اسلیمی اصلاحاتی انجام داد.

۱۳۶۴ – سازمان ملی استاندارد ایران
شاید بتوان گفت معروف‌ترین لوگوی طراحی‌شده به دست مرتضی ممیز، لوگوی سازمان ملی استاندارد ایران است. این لوگو سال‌ها است که بر روی کالاهای گوناگون در ایران دیده می‌شود. ممیز این نشان‌واره را در ۱۳۶۴ و با استفاده از حروف نخست واژگان انگلیسی نام مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران (Institute of Standard and Industrial Research of Iran) طراحی کرد. وی دربارهٔ طراحی این نشان‌واره گفته است: در طراحی نشانهٔ استاندارد توانستم از قلمی استفاده کنم که به خوبی حروف اختصاری ISIRI را به کلمهٔ ایران تبدیل کند. دوست داشتم کادر فلش مانندی اطراف نوشته را ببندد. کادری که دو زاویهٔ آن کاملاً تیز و دو زاویهٔ دیگر منحنی و نرم باشد، تا در نهایت خلاصگی فلش حداکثر و حداقل را که هدف داوری مؤسسه در محصولات است نشان دهد. اما این حد سادگی برای سفارش‌دهنده کافی نبود؛ با اضافه کردن خطوط بیشتر حالت فلش را نمایان‌تر کردم.

۱۳۶۶ – شرکت سهامی ایرانی تولید اتومبیل (سایپا)
لوگوی شرکت سهامی ایرانی تولید اتومبیل (سایپا) نیز یکی از آشناترین نشان‌واره‌ها برای ایرانیان است. نشان‌واره‌ای که سال‌ها است آن را در خیابان‌های شهر و بر روی اتومبیل‌های گوناگون ساخت این شرکت می‌بینیم. ممیز این لوگو را در ۱۳۶۶ و پس از رونق گرفتن کارخانهٔ سایپا برای این شرکت طراحی کرد. این نشان‌واره امروز به یکی از معروف‌ترین برندهای محصولات ایرانی تبدیل شده است. ممیز طراحی این نشان‌واره را این‌گونه توصیف کرده است: به کارخانهٔ سایپا چند طرح خوب دیگر را هم پیشنهاد دادم، اما آن‌ها این طرح را که براساس نقوش آجری بناهای مراغه ساخته بودم و شباهتی به نشانهٔ اتومبیل‌سازی مرسدس بنز داشت انتخاب کردند.

۱۳۶۸ – شهرداری تهران
ممیز دربارهٔ طراحی این نشان‌واره می‌گوید: هدف اصلی‌ام در طراحی نشانهٔ شهرداری تهران، نشان‌دادن شهری با دروازه‌های قدیمی‌اش بود. ضمن کار، از ترکیب دروازه‌ها به نقش گلی رسیدم. تعداد دروازه‌های قدیم تهران ۱۲ تا بود. فکر کردم برای حفظ سادگی نقش، تعداد گلبرگ‌ها را به کم‌ترین عدد مناسب برسانم.

۱۳۷۴ – سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران
نشان‌واره آشنایی که روی ماشین‌های آتش‌نشانی در تهران می‌بینیم نیز از آثار ماندگار مرتضی ممیز است که آن را در ۱۳۷۴ برای سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران طراحی کرد. در این لوگو؛ طرحی از یک شعله مهارشده دیده می‌شود. او دربارهٔ نشان‌واره این سازمان گفت: برای آن که شعله را طراحی کنم تلاش زیادی کردم. اول خواستم شعلهٔ سرکشی را طراحی کنم؛ بعد فکر کردم شعله حالت شعاری پیدا می‌کند و بالاخره فکر کردم اگر شعله فرمی قوی و چشم‌گیر داشته باشد هم نیت اولیهٔ مرا مطرح می‌کند و هم جنبهٔ اخطار و توجه را به خوبی القاء می‌کند. چارچوب سیاه رنگ، روحیهٔ تسلط و کنترل آتش را تداعی می‌کند.

۱۳۵۳ – گروه آزاد نمایش
۱۳۵۴ – بزرگداشت هزارهٔ تولد فارابی
۱۳۵۴ – عنوان فیلم غزل
۱۳۵۴ – سازمان همگام با کودکان و نوجوانان
۱۳۵۹ – کلوپ سینمایی فارابی
۱۳۶۱ – جامعهٔ مشاوران ایران
۱۳۶۵ – نمایشگاه تصویرگران کتاب کودک
۱۳۶۵ – مؤسسهٔ امور سینمایی
۱۳۶۸ – عنوان نشریهٔ هما
۱۳۶۹ – دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
۱۳۶۹ – شهرداری اصفهان
۱۳۶۹ – مؤسسهٔ فرهنگی دینی صدوق
۱۳۷۰ – سازمان گمرک ایران
۱۳۷۱ – شرکت ملی فولاد
۱۳۷۱ – عنوان نشریهٔ شریف
۱۳۷۲ – عنوان نشریهٔ پیام امروز
۱۳۷۳ – سازمان ورزش زنان کشور
۱۳۷۳ – مس باهنر
۱۳۷۳ – انجمن شهرسازان و معماران
۱۳۷۳ – انتشارات نمون
۱۳۷۴ – مؤسسهٔ حمایت از معلولین ابراهیم و هاجر
۱۳۷۵ – جشنوارهٔ مهندسی ساختمان
۱۳۷۶ – لاستیک خوزستان
۱۳۷۶ – عنوان نشریهٔ حقوق زنان

مسئوولیت‌ها
۱۳۴۷ – معلم گرافیک دانشکده ی هنرهای زیبا – دانشکده تهران
۱۳۵۲ – استاد مدعو رشته گرافیک – دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی
۱۳۵۳/۵۵/۵۶/۶۱ – دانشکده هنرهای تزئینی – دانشکده تهران
۱۳۵۸ – تدریس در دانشگاه فارابی
۱۳۵۲ – ۱۳۵۶ – مدیریت و طراحی هنری جشنواره بین‌المللی فیلم تهران
۱۳۵۲/۶۱ – رئیس انتخابی کمیته ی هنرهای تجسمی کمیسیون ملی یونسکو – تهران
۱۳۵۴/۵۷ – مشاور هنری کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران
۱۳۵۶/۵۸ – دبیر اجرایی بی ینال هنر گرافیک آسیا
۱۳۵۴/۵۷ – عضو ,International Advertising Association
۱۳۵۶/۵۸ – عضو AGI (انجمن بین المللی طراحان گرافیک)
۱۳۶۶ – برپائی اولین نمایشگاه دو سالانه گرافیک تهران
– عضو پیوسته فرهنگستان هنر
– مدیریت گروه گرافیک و عکاسی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران
– ریاست هیئت مدیره انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران
– ریاست دوسالانه‌های گرافیک ششم، هفتم و هشتم
– مشاور هنری کتابخانه و مرکز اسناد دانشگاه تهران
– ریاست کمیته ایرانی انجمن بین‌المللی طراحان گرافیک (AGI)

نمایشگاه‌ها
وی در طول فعالیت‌های هنری خود بیش از ده نمایشگاه اختصاصی از ۱۳۳۹ تا ۱۳۷۷ در تهران و دو نمایشگاه اختصاصی در آلمان (۱۳۶۵–۱۳۶۷) و بیش از ۷۴ نمایشگاه گروهی در ایران، آلمان، فرانسه، آمریکا، بلژیک، فنلاند و یوگسلاوی برپا کرد و طراحی گرافیکی و تهیه پوستر برای صدها جلد کتاب و نشریات مختلف توسط او انجام گرفت.
نمایشگاه پوستر: پوستر (نمایشگاه پوسترهای ایرانی طراحی شده برای نمایشگاه‌های پوستر) آخرین نمایشگاهی بود که با هدایت و حمایت مرتضی ممیز توسط گروه همرکاب ( تهمتن امینیان و پدرام حربی) برگزار شد که البته قبل از افتتاح و برگزاری نمایشگاه در سال ۸۴، استاد ممیز از دنیا رفت.

نمایشگاه‌های جمعی
۱۳۳۷/۳۹/۴۱/۴۳/۴۵ – بیینال تهران
۱۳۴۳ – نیویورک یونیورسیتی و گری آرت گالری – نیویورک – آمریکا
۱۹۷۲/۷۴/۷۶/۷۸/۸۰/۸۲/۸۴/۸۶ – بی ینال پوستر ورشو – لهستان
۱۹۷۴/۷۵/۷۶ – نمایشگاه جهانی کیل کنی – ایرلند
۱۹۷۴/۷۷ – نمایشگاه جهانی پوسترهای سینمایی فستیوال سینمایی کان – فرانسه
۸۸ /۱۹۷۲/۷۶/۷۸/۸۴ – نمایشگاه جهانی گرافیک دیزاین – برنو – چکسواکی
۱۹۷۴ – نمایشگاه جهانی پوسترهای سینمایی فستیوال شیکاگو – آمریکا
۱۳۵۳/۵۴/۵۵ – نمایشگاههای گروه آزاد، تهران – موزه هنرهای معاصر تهران
۱۳۵۵ – نمایشگاه بین المللی پوسترهای سینمایی فستیوال آنسی – فرانسه
۱۹۸۱/۸۰/۸۳/۸۵/۸۷ – بی ینال جهانی پوستر لاهتی – فنلاند
۱۹۸۸/۸۵ – ترینال اول و دوم – ژاپن
۱۹۸۷ – نمایشگاه جهانی دعوتی پوستر – کلورادو – آمریکا
۱۹۸۹ – نمایشگاه جهانی کارهای گرافیک اعضای آلیانس گرافیک اینترناشنال – شهر پراک – جمهوری چک
۱۹۸۹ – نمایشگاه جهانی به خاطر دویستمین سالگرد ستونهای خیابانی پوستر – مونیخ – آلمان
– مجموعه آثار در POSTER Museum – شهر اسن – آلمان
– مجموعه آثار در POSTER Museum – دانمارک
۱۳۶۵/۶۶ – نمایشگاه جمعی پوسترهای هنری سینمای ایران – تهران

نمایشگاه‌های فردی
۱۳۳۸/۳۹ – تالار رضا عباسی
۱۳۴۲ – تالار دانشکده هنرهای زیبا
۱۳۴۴/۴۸ – تالار ایران
۱۳۵۲ – گالری تخت جمشید
۱۹۸۶ – نمایشگاه انفرادی در مرکز فرهنگی و هنری برگیشه لووه
۱۹۸۸ – نمایشگاه فردی ART POSTER GALLERY – شهر باددورکهایم آلمان

جشنـواره‌ها
۱۳۵۰/۵۱/۵۲ – فستیوال فیلم های کودکان ونوجوانان – تهران
۱۹۷۳ – فستیوال جهانی فیلم های کوتاه – کراکوی – لهستان
۱۹۷۳ – فستیوال بین المللی فیلم مسکو
۱۹۷۳ – هفته سینمای ایران – پاریس
۱۹۷۳ – جشنواره جهانی فیلم گیخون – اسپانیا
۱۹۷۳ – فستیوال جهانی فیلم کارلوویواری – چکسواکی
۱۹۷۴ – فستیوال جهانی بیروت
۱۳۵۴/۵۵ – فستیوال جهانی فیلم تهران

کتاب‌شناسی
۱۳۵۱ – طراحی، نقاشی در سه جلد
۱۳۵۴ – طراحی تزیینی
۱۳۶۲ – نشانه‌ها (نمونه کارهای شخصی)
۱۹۸۴ – طراحی اعلان
۱۳۶۸ – تصویر و تصور
۱۳۶۸ – طراحی روی جلد
۱۳۸۲ – طراحی روی جلد (مجموعه آثار)
۱۳۸۲ – حرف‌های تجربه. مجموعه مقالات از سال ۱۳۴۵ تا۱۳۸۲ – انتشارات دید
۱۳۸۳ – نیم قرن کار (مجموعه آثار)
تصویر سازی های عالی در کتابهای مختلف

فیلم‌شناسی
۵۲ – ۱۳۵۰ – طراحی و کارگردانی سه فیلم انیمیشن برای فستیوال فیلم‌های کودکان کانون پرورش فکری تهران، با عنوان های:
۱۳۵۰ – آنکه عمل کرد و آنکه خیال بافت
۱۳۵۱ – یک نقطهٔ سبز
۱۳۵۲ – سیاه پرنده

طراح گرافیک و مدیر هنری
۱۳۳۹ – ایران آباد
۱۳۳۷ – ۱۳۸۴ – گفتگو
۱۳۴۰ – ۱۳۴۱ – کیهان هفته
۱۳۴۲ – ۱۳۴۳ – مجله کاوش
۱۳۴۴ – نگین
۱۳۴۴ – فرهنگ و زندگی
۱۳۵۰ – ۱۳۵۷ – رودکی
۱۳۵۳ – ۱۳۵۴ – سینما
۱۳۶۹ – ۱۳۸۴ – کلک
۱۳۷۰ – ۱۳۷۸ – نگاه نو
۱۳۷۲ – ۱۳۸۰ – شریف
۱۳۷۳ – ۱۳۷۹ – پیام امروز
۱۳۷۳ – ۱۳۷۹ – زمان

فعالیت‌های دیگر
– طراحی ده‌ها پوستر نمایش از جمله: پیروزی در شیکاگو
– طراحی ده‌ها پوستر فیلم‌های از جمله: طبیعت بیجان، ستارخان، کمال الملک، گوزنها و ای ایران
– طراحی صحنه و لباس چهارده نمایشنامه در تالارهای نمایش تهران
– طراحی صحنه و لباس فیلم‌های: ستارخان و طبیعت بی جان
– طراحی نور نمایشنامه‌های: بازگشتی نیست، دندون طلا و اتاق خصوصی

افتخارات و جوایز
۴۵ – ۱۳۴۲ – جایزه بهترین طراحی کتاب کودک
۱۳۴۴ – مدال رتبه اول دانشجوی ممتاز دانشکده هنرهای زیبا – دانشگاه تهران
۱۳۴۴ – برنده مدال طراحی نمایشگاه بین‌المللی طراحی ژوونیزی – فرانسه
۱۹۷۵ – طراح شاعر برای طراحی پوسترهای سینمایی جشنواره سینمایی کن – فرانسه
۱۳۶۵ -۱۳۶۶ – ۱۳۶۹ – جایزه و مدال بهترین پوسترهای سینمایی جشنواره فیلم فجر – تهران
۱۹۹۰ – جایزه بهترین آثار طراحی نشانه‌های دهه ۸۰ میلادی
۱۳۶۸ – سیمرغ بلورین بهترین پوستر برای فیلم ای ایران از جشنواره فیلم فجر – تهران
۲۰۰۴ – جایزه ویژه Achievement Award جایزه یک عمر فعالیت هنری به خاطر یک عمر تلاش و دست‌آوردهای ایشان از طرف انجمن بین‌المللی طراحی آیکو – دی

مقـالات
۱۳۴۸ – صفحه آرایی
۱۳۴۹ – زبان تبلیغاتی
۱۳۵۰ – مفاهیم بیان تصویری در الفبای فارسی (مجله ی تحقیقات روزنامه نگاری)
۱۳۶۳ – از پیدایش و سیر تحول هنر خط تا …کتابنما
۱۳۵۲ – گفتگو و مقالات گوناگون در فردوسی، کتاب هفته، آیندگان، اطلاعات، کیهان، نگین، رودکی، فرهنگ و هنر
۱۳۵۵ – مقدمه کاتالوگ نمایشگاه هنر پوستر در ایران – موزه ی هنرهای معاصر تهران
۱۳۵۵ – مقدمه کاتالوگ پنجاه سال هنر گرافیک ایران
۱۳۵۵ – مقدمه کاتالوگ اولین بی ینال هنر گرافیک آسیا
۱۳۶۰ – نشانی (نقد نقاشی های سهراب سپهری شاعر – نقاش)
۱۳۶۲- چند و چون یک نشانه – طراحی اعلان از ابتدا تا آخر

آثار چاپ شده در نشریات خارجی
۱۹۶۸- هیلتون، تئودور: «مرتضی ممیز، طراح گرافیک پارسی» مجله ماهنامه NOVUM شماره ۴ – مونیخ – آلمان غربی
– گلاک، فیلکس: چاپ چند اثر در MODERN PUBLICITY شماره های ۱۹۷۰/۷۵/۷۷/۷۸/۸۲ – لندن – انگلستان
۱۹۷۲ – اولکیه، ویتز، یرژی: مجله ماهانه PROJECT شماره ۳ – ورشو – لهستان
۱۹۷۷- ممیز، مرتضی: «هنر پوستر در ایران» مجله دوماهه GRAPHIC DESIGN به شماره ۷۲ – توکیو – ژاپن
۱۹۷۴ – آلکساندر، آلکساندر: «دومین نمایشگاه پوسترهای سینمایی فستیوال فیلم کان» مجله ماهانه NOVUM شماره ۸ – مونیخ – آلمان غربی
هردک، والتر: چاپ آثار در GRAPHIC POSTER شماره های ۱۹۷۴/۷۵/۷۶/۷۷/۷۸/۸۰/۸۳ زورنیخ – سوئیس.
۱۹۷۸- لایتمن، هرب. آ: – سومین جشنواره جهانی فیلم تهران
– مجله ماهانه AMERICAN CINEMATOGRAPHER ۱۹۷۴ لوس آنجلس – آمریکا
۱۹۷۸- ملیکیان، سورن: مقاله ای درباه افتتاح موزه هنرهای معاصر، مجله ماهانه ART NEWS شماره ۲ – نیویورک – آمریکا
۱۹۷۸ – آلکساندر، آلکساندر: «مرتضی، ممیز- تهران» – مجله ماهانه NOVUM شماره ۳ مونیخ – آلمان غربی
۱۹۷۷ – کارتر، دیوید: چاپ دو اثر در LETTER HEADS ۱ شماره – آمریکا
۱۹۷۸ – کارتر، دیوید: چاپ دو اثر در LETTER HEADS ۲ – آمریکا
۱۹۸۷ – ممیز، مرتضی: «هنر پوستر در ایران» مجله GRAPHIC DESIGN شماره ۷۲ – توکیو – ژاپن
۱۹۸۱ – لات، جین: مجله ART VS MONEY DESIGN شماره ۳۹۴ – ماه اکتبر – انگلستان
– ممیز، مرتضی «هنر گرافیک ایران» و معرفی در WHO IS WHO IN GRAPHIC ART انتشارات DECLIVO PRESS – زورنیخ – سوئیس
۱۹۸۳ – هنریون، فـ. هـ ک: «مرتضی ممیز در TOP GRAPHIC DESIGN – انتشارات ABC زورنیخ – سوئیس
۱۹۸۳ – ۱۹۷۰ – کروایاما، یاسابورو. چاپ ۳ اثر در GRAPHIC ELEMENTS OF THE WORLD – انتشارات Graphic-sha Publication Co – توکیو – ژاپن
۱۹۸۴ – کارتر، دیوید: چاپ دو اثر در LOGO INTERNATIONAL Vol.۱ – نیویورک – آمریکا
۱۹۸۶ – کارتر، دیوید: چاپ دو اثر در LOGO INTERNATIONAL Vol.۲ – نیویورک – آمریکا
۱۹۸۸ – کارتر، دیوید: چاپ دو اثر در LOGO INTERNATIONAL Vol.۳ – نیویورک – آمریکا
۱۹۸۵ – دوهاراک. رودلف. چاپ اثر در انتشارات POSTER BY MEMBERS OF THE ALLIANCE
۱۹۸۵ – ایگاراشی. تاکه نوبوو. چاپ اثر در انتشارات LETTERHEADS – توکیو – ژاپن
۱۹۸۷ – آیش هولتز. آرمین: مرتضی، ممیز (ایران). مجله NOVUM شماره ۷ – مونیخ – آلمان
۱۹۸۷ – پدرسن. بی مارتین . چاپ در انتشارات GRAPHIS POSTER – مونیخ – آلمان
۱۹۸۸ – کووایا. یاسابورو. چاپ دو اثر در انتشارات WORLD TRADEMARKS AND LOGOTYPES – توکیو – ژاپن
۱۹۸۸ – صابری. فیروزه. گفتگو با مرتضی ممیز. مجله IDEA – شماره ۲۱۲ – ماه دسامبر – توکیو – ژاپن