● محل تـولد: تهـران
زندگینامه، آثـار و سوابق هنری
وی کارگردان، فیلمنامهنویس و تهیه کننده و از اعضای آکادمی اسکار است. او در رشته کارگردانی سینما در دانشکده هنرهای دراماتیک تهران، یا دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر تحصیل کرد. از سال ۱۳۵۲، با سمت منشی صحنه در تلویزیون مشغول به کار شد و تا سال ۱۳۵۹ چند فیلم مستند کوتاه را کارگردانی کرد. وی فعالیت سینمایی خود را از سال ۱۳۶۰، به عنوان منشی صحنه فیلم: آفتابنشینها و فیلم: گلهای داوودی آغاز و با کارگردانی فیلم: خارج از محدوده در سال ۱۳۶۶، کارگردانی فیلمهای بلند را شروع کرد. او سپس فیلمنامه: زرد قناری را نوشته و کارگردانی آن را نیز خود انجام داد. با نوشتن فیلمنامه فیلم: نرگس، با همکاری فریدون جیرانی و کارگردانی آن، در سال ۱۳۷۰، به عنوان بهترین کارگردان در دهمین جشنواره فیلم فجر برگزیده شد. پس از آن، فیلمهای: روسری آبی، بانوی اردیبهشت، زیر پوست شهر و خون بازی، برای وی افتخارات و جایزههای بیشتری به ارمغان آورد. فیلمهای او در جشنوارههای بینالمللی مورد تحسین واقع شدهاند. و توانستهاند در داخل ایران هم توجه تماشاگران و منتقدین را به خود جلب کنند. بنیاعتماد در هفتاد و یکمین جشنواره فیلم ونیز در سال ۲۰۱۴، جایزه بهترین فیلمنامه را برای فیلم: قصهها به دست آورد. او یکی از ۱۰ کارگردان زن سینمای ایران و یکی از بهترین فیلمسازان ژانر اجتماعی سینمای کشور به شمار می آید. فیلم های متفاوت وی، توانایی های او را به اثبات رسانده است. بنی اعتماد در آثار خود بویژه بعد از نرگس، به معضلات و مشکلات زنان ایرانی توجه زیادی داشته است. آخرین اثر او: روزگار ما، که یک مستند سینمایی است؛ درباره زنی بیسرپرست و فقیر است که به دلیل نیاز مالی، کاندیدای ریاست جمهوری شده است. دوره اول کاری بنی اعتماد، از نوعی طنز تلخ سرچشمه می گیرد اما در دوره دوم کاریاش، طنز تلخ جای خود را به فیلمهایی جدی تلخ و تاثیرگذار میدهد و به موضوعهایی عمیق تر و وسیعتر پرداخته می شود. بنی اعتماد در میان افراد جامعه به جستجو میپردازد و با تمرکز بر شخصیتی خاص موقعیت یک قشر از جامعه را بیان کرده، و حساسیت بیننده را بر میانگیزد. او نه شخصیت را منفی نشان می دهد و نه از آن جانبداری می کند. در اکثر آثارش به افراد فرو دست و میانی جامعه پرداخته است. او صاحب سینمایی داستانی است. و بر خلاف دیگر فیلمسازان زن، نگاهی حقیقی تر و واقعی تر به زندگی دارد.
حسین عالمگیر، نویسنده کتاب: باران کوثری در سینمای ایران، درباره شخصیت رخشان بنیاعتماد در کتاب خود چنین میگوید: او را نمیتوان صرفاً یک کارگردان دانست. بهتر است بگوییم کارگردانی او بخشی کوچک از فلسفهای تفکر بنیاعتماد است. تا بدین وسیله ابعاد فکری خود را در قالب فیلم طرح نماید. بنیاعتماد نمونه یک زن ایرانیست. زنی که میگوید زنان ایرانی اگر فرصت و مجال هنر نمایی داشته باشند ابرهایی میشوند که بارانها در دامانشان متولد میشود.
رخشان بنیاعتماد، با جهانگیر کوثری، تهیهکننده و مفسر و گزارشگر ورزش ازدواج کرده است. دختر آنها، باران کوثری از بازیگران جوان و موفق سینما است. بنی اعتماد، پس از جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره آسیا پاسفیک، اعلام کرد که برای کمک به ساخت سرپناهی برای زنان بیسرپناه تهرانی به نام خانه مهر، جایزهاش را به حراج میگذارد.
سینمـا
۱۳۹۴ – آی آدمها
۱۳۹۰ – قصهها
۱۳۸۹ – حیاط خلوت خانه خورشید
۱۳۸۸ – ما نیمی از جمعیت ایران هستیم
۱۳۸۵ – فرش ایرانی (کار گروهی) – اپیزود دوم، فرش سهبعدی یا مشترک موردنظر در دسترس نمیباشد.
۱۳۸۵ – خون بازی
۱۳۸۳ – گیلانه
۱۳۸۲ – روایت سهگانه – اپیزود سوم، ننه گیلانه
۱۳۸۰ – روزگار ما (مستند)
۱۳۷۹ – زیر پوست شهر
۱۳۷۷ – داستانهای جزیره – اپیزود سوم، باران و بومی
۱۳۷۶ – بانوی اردیبهشت
۱۳۷۳ – روسری آبی
۱۳۷۰ – نرگس
۱۳۶۹ – تمرکز (فیلم کوتاه)
۱۳۶۸ – پول خارجی
۱۳۶۷ – زرد قناری
۱۳۶۶ – خارج از محدوده
فیلمهای مستند
۱۳۶۳ – فرهنگ مصرفی سال
۱۳۶۴ – اشتغال مهاجرین روستایی در شهر
۱۳۶۵ – تدابیر اقتصادی جنگ
۱۳۶۵ – تمرکز
۱۳۷۱ – بهار تا بهار
۱۳۷۱ – گزارش ۷۱
۱۳۷۱ – این فیلمها رو به کی نشون میدین؟
۱۳۷۴ – آخرین دیدار با ایران دفتری
۱۳۷۵ – زیرپوست شهر
۱۳۸۰ – روزگار ما
۱۳۸۵ – فرش سه بعدی – یک فیلم از مجموعه فرش ایرانی
۱۳۸۷ – خانه دوم / تهیهکننده، کارگردان: مهوش شیخ الاسلامی
۱۳۸۷ – حیاط خلوت خانه خورشید
۱۳۸۸ – ما نیمی از جمعیت ایرانیم
۱۳۸۹ – فردا میبینمت الینا
۱۳۹۰ – اتاق ۲۰۲ – یک اپیزود از مستند کهریزک چهار نگاه
۱۳۹۱ – یاران دانش و مهر(کارگروهی)
۱۳۹۲ – آن سوی آیینهها
۱۳۹۲ – کنسرت آیینهها
۱۳۹۲- کنسرت خداوندان اسرار
۱۳۹۳ – محک خانه من(کارگروهی)
۱۳۹۳ – همه درختان من
۱۳۹۳ – یک ساعت از یک عمر
۱۳۹۵ – آی آدمها
۱۳۹۶ – ۱۳۹۲ – سری فیلمهای کارستان / مشاور هنری
– مادر زمین (کارگردان: مهناز افضلی)
– طبرستانیها (کارگردان: محسن عبدالوهاب)
– بنیانگذار محک (کارگردان: محسن عبدالوهاب)
– پنبه تا آتش (کارگردان: بهرام عظیم پور)
– شاعران زندگی (کارگردان: شیرین برق نورد)
– پازلیها (کارگردان: مهدی گنجی)
نویسنده
۱۳۹۲ – قصهها
۱۳۸۵ – خون بازی
۱۳۸۳ – گیلانه
۱۳۸۱ – روایت سهگانه – اپیزود سوم، ننه گیلانه
۱۳۷۹ – زیر پوست شهر
۱۳۷۷ – داستانهای جزیره – اپیزود سوم، باران و بومی
۱۳۷۶ – بانوی اردیبهشت
۱۳۷۳ – روسری آبی
۱۳۷۰ – نرگس
بازیگر
۱۳۷۸ – میکس
تهیهکننده
۱۳۹۴ – آی آدمها
۱۳۸۷ – حیران
۱۳۸۵ – خون بازی
۱۳۸۰ – روزگار ما
۱۳۷۹ – زیر پوست شهر
جوایز و افتخارات
۱۹۸۸ – تمرکز – لوح تقدیر جشنواره هنر و ادب روستا
۱۹۹۲ – نرگس – برنده سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی دهمین جشنواره فیلم فجر
۱۹۹۵ – روسری آبی – برنده جایزه بهترین فیلمنامه سیزدهمین جشنواره فیلم فجر
۱۹۹۵ – روسری آبی – نامزدشده پلنگ طلایی جشنواره فیلم لوکارنو
۱۹۹۵ – روسری آبی – برنده پلنگ برنزی جشنواره فیلم لوکارنو
۱۹۹۵ – روسری آبی – برنده جایزه فیبرشی جشنواره بینالمللی فیلم تسالونیکی
۱۹۹۶ – روسری آبی – برنده جایزه ویژه جشنواره فیلم سالونیکا
۱۹۹۶ – روسری آبی – برنده جایزه ویژه جشنواره فیلم دهلی نو
۱۹۹۸ – بانوی اردیبهشت – نامزدشده جایزه بزرگ پاریس جشنواره بینالمللی فیلم مونترال
۱۹۹۸ – بانوی اردیبهشت – برنده جایزه ویژه و جایزه فیبرشی جشنواره بینالمللی فیلم مونترال
۱۹۹۸ – بانوی اردیبهشت – برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم فجر
۲۰۰۱ – دریافت نشان قدیمی صلح و آزادیاز استاندار توسکانی ایتالیا
۲۰۰۱ – زیر پوست شهر – برنده جایزه بهترین فیلم خارجی زبان و جایزه تماشاگران جشنواره فیلم تورین
۲۰۰۱ – زیر پوست شهر – برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره بینالمللی فیلم مسکو
۲۰۰۱ – زیر پوست شهر – نامزدشده نامزد گئورگ طلایی جشنواره بینالمللی فیلم مسکو
۲۰۰۱ – زیر پوست شهر – برنده جایزه نتپک جشنواره فیلم کارلووی واری
۲۰۰۲ – روزگار ما – برنده جایزه نتپک و جایزه ویژه جشنواره فیلم لوکارنو
۲۰۰۴ – گیلانه – برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم فجر
۲۰۰۴ – گیلانه – برنده جایزه نتپک جشنواره فیلمهای آسیایی وزول
۲۰۰۷ – خون بازی – برنده جایزه بهترین کارگردانی اسکرین آسیا پاسیفیک
۲۰۱۴ – قصهها – برنده بهترین فیلمنامه هفتاد و یکمین دوره جشنواره فیلم ونیز
۲۰۱۴ – قصهها – برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره آسیا پاسفیک