● محل تـولد: کـاشان

زندگی‌نامه، آثـار و سوابق هنری
وی فارغ‌التحصیل در رشته مجسمه‌سازی است و در رشته گرافیک نیز مدرک کارشناسی ارشد دارد. برگزاری بیش از ٣۰ نمایشگاه مجسمه و هنر جدید به شکل انفرادی و گروهی در داخل وخارج از کشور از جمله فعالیت های هنری او به شمار می آیند. آثار برگزیده کامبیز صبری در نمایشگاه هنر مفهمومی ایران، بی ینال تویومورا در ژاپن و چندین مسابقه و پروژه مجسمه سازی به نمایش در آمده اند. او برنده جایزه ویژه هیئت داوران در سومین بی ینال مجسمه سازی ایران شده است. از صبری چندین اثر مجسمه در تهران، آبادان، ساری، امیدیه اهواز، شهر جدید اندیشه و … نصب شده اند و تعدادی از آثارش نیز نزد مجموعه داران ایرانی و خارجی نگهداری می شوند. این مجسمه ساز، طراح و مدیر اجرایی تعدادی پروژه نمایشگاه هنری و موزه در داخل و خارج از کشور بوده است. تدریس در دانشکده های هنر در رشته مجسمه سازی و طراحی صنعتی نیز از دیگر فعالیت های این هنرمند محسوب می شوند. کامبیز صبری را شاید نتوان به صراحت فعال‌ترین هنرمند مجسمه‌ساز حال‌ حاضر ایران نامید. حضور او و آثارش در نمایش‌های گروهی، بی‌تردید او را به یکی از حاضران همیشگی نمایشگاه‌های گروهی تبدیل کرده است. چند عامل در آثار کامبیز صبری را می‌توان در جلب اقبال عمومی به آثارش مهم تلقی کرد. از یک‌سو او آثارش را عمدتاً با فایبرگلاس می‌سازد، ماده‌ی کاری که بیش‌تر در ساخت مجسمه‌های شهری کاربرد دارد تا مجسمه‌های کوچک‌تر مناسب نمایش و ارائه در یک نمایشگاه هنری. این ماده‌ کار صرفاً یک تخطی ساده از یک قاعده‌ نانوشته در بازار هنر نیست بلکه کم‌ و‌ بیش در پیوند با ساختار و مضامین هنرمند قرار می‌گیرد یا به این مضامین و نوع رفتار هنرمند شکل می‌دهد.

یکی از عناصر تکرار شونده در آثار صبری بازی با اندازه‌ اشیا است، به این معنی که مثلا بالش‌ها، از عناصر بصری تکراری در آثار صبری، در کنار عمارت‌ها قرار می‌گیرند و یا آدم‌های کوچک در دل یک تلویزیون جا می‌شوند. پس هنرمند با مقیاس‌ها بازی می‌کند و فایبرگلاس به عنوان ماده‌ کار مجسمه‌های فضای باز در این زمینه یاری دهنده‌ اوست تا این بازی با ابعاد معنی پیدا کند. به نظر می‌رسد که مهم‌ترین دلیل اقبال عمومی به او و آثارش را هم می‌توان در همین تمایل به بسط و گسترش استعاره‌هایی یافت که می‌کوشند تعابیری از حیات و مسائل زیست بشری را تصویر کنند. از این منظر صبری، پیگیرترین و فعال‌ترین در بین همکاران و سایر هنرمندان معاصر ایران است. به این ترتیب است که مجسمه‌های صبری در عمده‌ی حراجی‌ها و فروش‌ها حضور دارند و معمولاً هم مورد توجه قرار می‌گیرند.

از طرف دیگر تغییر ابعاد آثار، که تا حدی یادآور آثار رنه ماگریت، هنرمند سورئالیست نیز هست؛ به صبری امکان می‌دهد تا هر شیء را از معنی و کاربرد اولیه‌اش جدا کند و به آن معنی و مفهومی دیگر دهد. این فرایند در آثار او بسیار اهمیت دارد. وی در طول این سال‌ها دارای یک سبک شخصی شده، و با تماشای هر اثرش می‌توان به آسانی او را از دیگر مجسمه‌ سازان معاصر منفک کرد. به بیان دیگر جدا از نیاز به مقایسه آثارش، با شاکله و کلیت مجسمه‌سازی ایران، حال می‌توان آثارش را در قیاس با خودش بررسی کرد. این کیفیت به وجه مشخصه‌ او از دیگر هنرمندان معاصر ایران تبدیل شده و امتیاز او در فضای هنری ایران است. در عین‌حال، او را در محدوده‌ یک روش خاص قرار داده که به در ظاهر، فرار از آن را بسیار مشکل می‌کند. صبری سال‌ها ست که به واسطه‌ همین مجسمه‌های سفید‌رنگ در هنر ایران شناخته شده است.

تحصیلات
١٣٧۵ – ١٣٨۰ – لیسانس مجسمه‌سازی
١٣٨٣ – ١٣٨۶ – فوق‌لیسانس طراحی گرافیک

نمایشگاه‌ها
١٣٨٨ – جشنواره هنرهای بصری فجرآفرینان – مرکز هنری صبا
١٣٨٨ – نمایشگاه مجسمه‌سازی پنج هنرمند ضربدر ٣ بعد – گالری XVA ۰ – دوبی – امارات متحده عربی
١٣٨٧ – نمایشگاه مجسمه‌سازی در فوروم هنرمندان ایرانی
١٣٨٧ – نمایشگاه مجسمه‌سازی در موزه باغ ایرانی
١٣٨٧ – پنجمین دوسالانه مجسمه‌سازی معاصر تهران – موزه هنرهای معاصر تهران
١٣٨۶ – تجلیات هنر معاصر در ایران – موزه هنرها معاصر تهران
١٣٨۶ – دوسالانه بین‌الملی مجمسه‌سازی – تویامورا – ژاپن
١٣٨۶ – نمایشگاه مجسمه‌سازی در فرورم هنرمندان ایرانی
١٣٨۶ – نمایشگاه مجسمه‌سازی برندگان بینال مسجمه‌سازی ایران – گالری تهران
١٣٨۵ – اولین فستیوال هنرهای بصری در موزه هنرهای معاصر تهران
١٣٨۵ – نمایشگاه مجسمه‌سازی در شهرداری – کاخ نیاوران

فعـالیت‌ها
– تدریس در دانشکده های هنری ایران از جمله دانشکده هنر های زیبا دانشگاه تهران
– برگزاری نمایشگاههای گروهی و انفرادی متعددی در گالریها و موزه های مدرن داخل و خارج از کشور
– حضور به عنوان داور و سیاستگزار در بسیاری از رویدادهای هنری کشور نظیر بینال ها و سمپوزیوم های مجسمه سازی و نمایشگاهای دوره ای هنر و سه دوره مسابقه پرس بوک
– نصب اثری از وی در محوطه موزه هنر و فرهنگ آسیا در کشور تایوان در سال ٢۰١۵

جـوایز
٢۰۰۵ – هماهنگ کننده پاویون ایران در بینال ونیز
٢۰۰٧ – برگزیده و تحسین شده بینال مجسمه سازی تویومورا – ژاپن
٢۰١١ – جایزه بین المللی اسکای واردز
٢۰١١ – حضور در آرت پاریس
٢۰١١ – حضور در آرت فیر دوبی
٢۰١٢ – برگزیده بینال بنگلادش
٢۰١٢ – حضور در آرت پاریس
٢۰١٣ – برگزیده بینال فلورانس
٢۰١٣ – حضور در آرت لندن
٢۰١۶ – حضور در آرت فیر دوبی
٢۰١۶ – بینال معماری ونیز
– سومین بینال و دومین سمپوزیوم مجسمه سازی ایران
– برگزیده و تحسین شده در بینال ششم مجسمه سازی ایران

مصاحبه
سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران، فضایی برای رشد دانشجویان هنر فراهم کرده است
عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران گفت: رشد دانشجویان هنر باید در رویدادها و امکاناتی که در جامعه برای آنها ایجاد می‌شود، تعریف شود و سمپوزیوم مجسه‌سازی تهران نیز این شور و نشاط دانشجویی را ایجاد کرده است.

کامبیز صبری، عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران، نفس سمپوزیوم را کار گروهی خواند و در این باره گفت: کارهایی که در این سمپوزیوم حضور دارند، بسیار خوب و دارای استاندارد مناسب هستند لذا امیدوارم که آثار بهتر از ماکت‌ها در این دوره اجرا شود. وی افزود: این بدیهی است که بسیاری از سمپوزیوم‌های بین‌المللی برنده‌ای ندارد زیرا نفس این رویداد، کار گروهی است لذا بیشتر این بخش مد نظر ماست. البته در بخش داوری نیز ما به مسائلی نظیر فرم کار و تناسب آن با محتوا نیز دقت می‌کنیم. عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران، درباره روند داوری اظهار کرد: داوری شامل حضور یک داور از ابتدا تا انتهای کار در پروسه اجراست لذا من اینگونه در مورد سمپوزیوم رای خواهم داد زیرا نفس این رویداد کار گروهی است. در واقع روند اجرای کار و برخورد هنرمندان با سنگ و مدل بودن آنها در فضا برای من بسیار مهم است.

او حضور دانشجویان را در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی مثبت ارزیابی کرد و گفت: من مدرس دانشکده هنرهای زیبا هستم لذا از اینکه دانشجویان را در بخش دانشجویی و دستیاری می‌بینم، احساس بسیار خوبی دارم زیرا می‌بینم که دانشجویان به نویدهایی که درباره فعالیت‌هایشان داشته‌اند، دست یافته‌اند. وی بیان کرد: سمپوزیوم به هنر مردمی بسیار نزدیک است زیرا نفس آن بر این مبناست که مردم بتوانند در این فضا حضور داشته باشند. وی ادامه داد: آثار سمپوزیوم البته خلاق و هنری هستند اما چیزی نیست که بخواهیم ابتدا به جنبه هنری آنها بپردازیم؛ زیرا به لحاظ سختی کار و سنگ نمی‌توان شاهد پیشروترین رخدادهای هنری در این بخش بود، اما یقینا سمپوزیوم سبب انرژی، شور، نشاط و پویایی می‌شود. صبری افزود: سمپوزیوم یک نوع معرفی ثمربخش از هنر برای جامعه دارد که نمی‌توان نقش آن را نادیده گرفت.

وی ایده حضور دانشجویان در سمپوزیوم تهران را مثبت خواند و گفت: ایده حضور دانشجویان در فضای سمپوزیوم بسیار خوب است. مساله اینجاست که همه چیز باید دارای تناسب در راستای رشد باشد. لذا وقتی ما در کشور؛ هنرستان، کلاس‌های آزاد هنری و دانشگاه داریم، باید به محصول این بخش‌ها که دانشجوها هستند توجه کنیم، یعنی باید بدانیم پس از تحصیل این دانشجویان که شبیه دانه‌هایی جوانه زده هستند، در کجا باید رشد کنند؟ اوادامه داد: در واقع رشد دانشجویان باید در رویدادها و امکاناتی که در جامعه برای آنها ایجاد می‌شود، تعریف شود. لذا باید در این بخش‌ها فضایی را تعریف کنیم. بدیهی است که سمپوزیوم نیز فضایی است که شور و نشاط دانشجویی را ایجاد می‌کند. در واقع ما با ایجاد پارک‌ها سعی می‌کنیم که فضای ذهنی مناسب و پویایی را برای مردم ایجاد کنیم لذا سمپوزیوم‌ها و بینال‌ها نیز در این عرصه یک نیاز برای پویایی روحی مردم هستند.

صبری سمپوزیوم را عامل مهمی در راستای معرفی ایران به دنیا خواند و اظهار کرد: ونیز شهری است که میلیاردها یورو درآمد از طریق برگزاری همایش‌ها، بینال، فستیوال‌ها در طول سال دریافت می‌کند. در واقع ما هر چند ماه یک برنامه در ونیز داریم که سبب می‌شود در بخش‌های مختلفی نظیر: تئاتر، مجسمه، سینما و … توریست به این شهر جذب شود لذا باید برای تهران نیز این فضا را ایجاد کنیم تا از پتانسیل این بخش برای شناساندن تهران استفاده کنیم. وی تصریح کرد: سال‌ها پیش وقتی تصمیم به اجرای سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران گرفته شد، کسی از هنرمندان خارجی ایران را نمی‌شناخت؛ اما امروزه تعداد زیادی از هنرمندان، منتظر اعلام فراخوان این بخش هستند زیرا سفیران این هشت دوره، به هزاران نفر پیام مثبت از تهران داده‌اند که سبب شده است که استقبال از این بخش بهتر شود. بدیهی است که این بخش موفق به شناساندن ایران به بهترین نحو شده است. حال سوال اینجاست که آیا در بخش‌های دیگر نیز اتفاق مثبتی به این شکل رخ داده است لذا آیا جا ندارد که برای هنر نیز ارزش بیشتری قائل شویم؟!

عمر مجسمه‌سازی به پایان نرسیده است
کامبیز صبری، مجسمه ساز معتقد است، داوران هفتمین دوسالانه مجسمه سازی با نگاه به نمایشگاه آثار تونی کرگ، می توانند دریابند عمر مجسمه سازی به پایان نرسیده است. وی درباره نمایشگاه آثار تونی کرگ مجسمه ساز شناخته شده انگلیسی – آلمانی که در موزه هنرهای معاصر تهران برپا بود گفته است: من سال ها بود که تونی کرگ را به اسم می‌شناختم، تا اینکه سال گذشته به آلمان سفر کردم و از باغ شخصی و ویلایی او که مجسمه هایش را آنجا کار گذاشته بود، بازدید کردم و با او و کارهایش بیشتر آشنا شدم. صبری، با تاکید بر اینکه برپایی نمایشگاه آثار تونی کرگ در ایران بسیار مثبت و تاثیرگذار و حتی برای موزه هنرهای معاصر تهران نیز اتفاق خوبی است، توضیح داد: تونی کرگ، آرتیست بسیار مطرح و صاحب اندیشه‌ای در سطح جهان است و این نمایشگاه می تواند ما را در جریان کامل مجسمه سازی پیشرو قرار بدهد و برای هنرجویان و هنرمندان ایران نکات آموزشی داشته باشد و ممکن است گشایش هایی را در نحوه فکر به مجسمه ایجاد کند.

این مجسمه ساز با اشاره به اینکه آثار تونی کرگ، دارای ایده و مفهوم است و در آثارش نگاهی به طبیعت و زندگی دارد، درباره موفقیت این هنرمند بیان کرد: انعکاس نوع فکر این هنرمند را به راحتی می توان در مجسمه هایش دید و متوجه شد آثار او دارای تئوری و مفهوم قدرتمندی است. اگر بخواهیم درباره موفقیت این هنرمند صحبت کنیم این موفقیت را نباید معطوف به نقطه خاصی از زندگی او بدانیم؛ بلکه هنرمندانه زندگی کردن است که او را موفق کرده است. وقتی استعداد و پتانسیل مناسب در یک هنرمند است، باید اتفاقات به گونه ای پیش برود و امکاناتی را پیدا کند و از سوی دیگر جامعه فضایی برای رشد او فراهم آورد تا این رشد اتفاق بیفتد و نوید تولد یک هنرمند بزرگ را بدهد. صبری افزوده است: هنرمند کارش را در آتلیه اش انجام می دهد و وقتی عناصر دیگر مانند گالری ها، کیوریتورهای هنری، مجموعه داران هنری، مخاطبان هنری و ارگانیزیشن های هنری همه در کنار هم برای معرفی آن هنرمند قرار بگیرند، آنوقت یک هنرمند مطرح جهانی متولد می شود. آثار تونی کرگ هزینه های بسیاری برای تولید دارد اما او صدها اثر خلق می کند و گرچه علت موفقیت او بینش و نگاه آرتیستیک و ارزشمند اوست، اما از علل دیگر رشد او؛ همان عواملی است که ذکر کردم و به دلیل مهیا بودن همان عوامل است که او می تواند کارگاهش را بزند و با فروش یک اثرش ۱۰ اثر دیگر خلق کند.

او در پاسخ به این پرسش که کانسپت اصلی آثار کرگ و پرداختن او به طبیعت تا چه میزان موفقیت آمیز در آثارش نمود یافته است، گفته است: اگر بخواهم مستقیم درباره کانسپت آثار تونی کرگ صحبت کنم، باید بگویم او کسی است که طبیعت را بسیار خوب و دقیق می شناسد. اگر به یک قارچ صدفی نگاه می کند که از درختی بیرون زده است لایه لایه های این قارچ را به شکل تصویری از طبیعت در ذهنش منعکس می کند. به بافت گیاهان به شکل ماکرو نگاه می کند و این مهارت می خواهد. او روابط میان آنچه را در طبیعت می بیند مجسم می کند و رابطه این تجسم در ذهن و متریال در مجسمه را خوب می داند و برای همین هنرمند بزرگی است. این هنرمند ادامه داد: هنرمندان در جهان سوم و در کشورهای در حال توسعه مانند ما، همیشه و مدام احساس می کنند هر بار اثری ارایه می دهند باید آن اثر تفاوتی با آثار قبلی اش داشته باشد ولی در آثار کرگ می بینیم چگونه یک هنرمند همیشه یک خط را دنبال کرده و نشان می دهد. اگر مدام بخواهی خط کاری ات را عوض کنی عین عقب ماندگی است. هنرمند باید بتواند یک خط فکری را سال ها پی بگیرد و آن را رشد بدهد. شما در آثار تونی کرگ، هنری مور، جاکومتی هم که نگاه کنید می بینید آنها یک خط فکری را پیش برده اند و اکثر کارهایشان شبیه هم است و تفاوت های ظریفی در کارها وجود دارد. این نکته به تنهایی جای آموزش دارد که هنرمندان ما نوع تعامل هنرمندان با لحظه های هنرمندانه و خلاقانه خود را بدانند.

صبری همچنین گفت: داوران در بی ینال مجسمه سازی به کارهای ویدیوآرت و چیدمان و پرفورمنس رای برتر دادند و به نوعی تفکر این بود که انگار عصر مجسمه سازی به پایان رسیده است و این تفکر منتقدان بسیاری نیز داشت ولی این نمایشگاه قدرت حضور مجسمه سازی در دنیا را نشان می دهد. او ادامه داد: من عضو شورای سیاستگذاری و انتخاب آثار این بی ینال بودم و در هر فرصت مناسب این نگرش را مورد نقد قرار دادم. گرچه در نهایت کار به صورت گروهی پیش رفت و من نیز به نتیجه رضایت می دهم چراکه خودم را جزیی از آن کل می دانم، اما امیدوارم آن دوستانی که فکر می کردند عمر مجسمه سازی به پایان رسیده، نمایشگاه این هنرمند پیشرو جهانی را ببینند که چگونه نه تنها مجسمه می‌سازد بلکه نگاه پیشرو خود را وارد هنرش کرده است.